Τα λόγια σου βαριά…
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Τα λόγια σου βαριά, ματώνουν την καρδιά μου.
Και από αυτά τα χείλη που κάποτε με φιλιά μου χάριζαν την ευτυχία, τώρα υπογράφουν την καταδίκη μου.
Η ζωή μου γίνεται αφόρητη
Όταν μου μιλάς σκληρά, η ζωή μου γίνεται αφόρητη.
Νοιώθω πως με κλείνουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και τα κλειδιά για να μπορέσω να διαφύγω τα κρατάς μόνον εσύ.
Τα λόγια σου βαριά, ακόμα και ο σκληρότερος δικαστής τόσο σκληρά δε θα με καταδίκαζε.
Η σιωπή μου κραυγάζει
Τώρα ακόμα και η σιωπή μου κραυγάζει. Τώρα ακόμα και τα μάτια μου μιλάνε με τον τρόπο που κοιτάνε.
Τα λόγια σου βαριά, όταν θυμώνεις μαζί μου τίποτα δε σε σταματά. Όλα τα τσακίζεις, όλα τα ισοπεδώνεις, όλα τα σπας. Και ακόμα περισσότερο, την καρδιά μου.
Τα λόγια και η κοινωνική ευγένεια
Επάνω στο θυμό σου λες όλα αυτά που σε λογικές περιστάσεις αποφεύγεις. Δεν ξέρω αν στο θυμό μας λέμε πράγματα που δεν εννοούμε ή απλώς εκφράζουμε όλα αυτά που προσπαθούμε να αποφύγουμε νηφάλιοι εξαιτίας του πέπλου της κοινωνικής ευγένειας να κρύβουμε.
Νομίζω ισχύει το δεύτερο.
Η αγάπη δεν έχει κακή πρόθεση
Τα λόγια σου προσπαθώ, προσπαθώ να δείχνω δυνατή ακόμα και μετά από ένα ξέσπασμα βαρύ.
Μπορεί να έχω σφάλλει, μπορεί να πέφτω σε αδεξιότητες, αλλά μη μου φέρεσαι τόσο σκληρά. Η αγάπη η ίδια πολλές φορές, μπορεί να κάνει και λάθη, επειδή στην προσπάθεια να προστατέψει μπορεί να πράξει ατσούμπαλες ενέργειες. Αλλά δεν έχει κακή πρόθεση.
Τα λόγια σου βαριά, ματώνουν ακόμα και αυτή τη σιωπή μου.
Πιο πολύ πονούν τα λόγια από μαχαιριά
Πότε θα καταλάβεις πόσο με πληγώνεις, πόσο άδικα είναι αυτά τα λόγια που ματαιώνουν όλη μου την αγάπη και την προσφορά; Πιο πολύ πονούν τα λόγια από μαχαιριά, πιο πολύ ματώνουν την ψυχή από κάθε άλλη συμπεριφορά.
Τα λόγια σου βαριά, χαράζουνε το μέσα μου. Αχ, και να μπορούσα να σε κάνω να δεις πόσο με θλίβεις! Γλώσσα που δε συγκρατείται χειρότερη και από θηρίο άγριο, με δηλητήριο που σε σκοτώνει με χειρότερο τρόπο από κανονικό: ξεκινάει εσωτερικά και σε εξουθενώνει σταδιακά.
©Typologos.com 2022