Μονόλογος ενός λαίμαργου
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δημοσιογράφος-συγγραφέας
Κάθομαι στο καναπέ. Γύρω μου, υπάρχουν κουτιά από πίτσα, που δεν έχω μαζέψει από χθες. Δε σκοπεύω να τα μαζέψω ούτε σήμερα, δε μπορώ να σηκωθώ με ευκολία από το βάρος μου.
Τι να φάω σήμερα;
Τι να φάω σήμερα; Μήπως κανένα χάμπουργκερ; Μήπως καμία μακαρονάδα; Έτσι έγινε η ζωή μου, περιφέρω την αχόρταγη κοιλιά μου, πέρα δώθε, προσπαθώντας να εκτελώ πιστά κάθε εντολή της. Δεν έχω πλέον λογική, έχω γίνει ένα άβουλο πλάσμα, που με πηγαινοφέρνει η άτιμη η λαιμαργία μου, όπου θέλει.
Κάθομαι στο καναπέ. Πού να σηκώνομαι τώρα και να πηγαίνω για γυμναστική; Βαριέμαι και σκέφτομαι να παραγγείλω κάτι απ’ έξω. Τι να πάρω; Αναρωτιέμαι…
Δε σκέφτομαι
την υγεία μου
Δε σκέφτομαι την υγεία μου, έχω καιρό να κάνω εξετάσεις για ζάχαρο, ουρία και χοληστερίνη. Τα έχω αμελήσει όλα, φοβάμαι μήπως μου ζητηθεί να σταματήσω να καταναλώνω τα πατατάκια, που τόσο πολύ μου αρέσουν!
Κάθομαι στο καναπέ. Δε ξέρω τι άλλο να φάω, η όρεξή μου, άνοιξε για παϊδάκια και για κρέας με πατάτες!
Πρέπει να κουνήσω
τα ποδάρια μου
Δε ξέρω, γιατί δε μπορώ να σταματήσω να τρώω. Αλλά σίγουρα, θα πρέπει να το προσπαθήσω, για το καλό μου. Πρέπει να κουνήσω για λίγο αυτά τα ποδάρια μου, τα οποία έχω παρατήσει εντελώς στην ακινησία… για το καλό μου…
©Typologos.com 2023