Μη σηκωθείς!

Ένα ποίημα

της Άννας Συμεωνίδου

Δημιουργοί του Γραπτού Λόγου

«Εγέρθουτου».

Η πρώτη εντολή, τύπος γραμματικά ανύπαρκτος στις βιβλιογραφίες.

«Εγέρθητι».

Η δεύτερη εντολή, β’ ενικό πρόσωπο προστακτικής αορίστου του ρήματος «εγείρομαι».

«Εγέρθητε», β’ πληθυντικό, θα ήταν το «σωστό» παράγγελμα των ποδοκίνητων δηλητηριωδών ερπετών

που απ’ τη λαχτάρα τους για τη γλώσσα τη γερμανική,

ξεχάσανε τη μητρική ελληνική τους…

Τη γλώσσα εκείνη, στο όνομα της οποίας διέπραξαν τόσα και τόσα εγκλήματα,

αφαίρεσαν ζωές,

κηλίδωσαν αξιοπρέπειες,

τραμπούκισαν αθώους,

σφράγισαν στόματα

μα αμόλησαν ολάκερο οχετό των ακάθαρτων ιδεολογημάτων τους.

Αναρωτώμαι αν όντως πρόλαβαν να μάθουν την ελληνική γλώσσα,

αν πήγαιναν σχολείο όπως τα άλλα παιδιά

ή, αντ’ αυτού, εκπαιδεύονταν να μιλούν άπταιστα τη γλώσσα του πολέμου,

της βίας και του φασισμού

που ενσαρκώνεται στα όπλα και τις χειροβομβίδες που δίνουν στα παιδιά τους για παιχνίδι…

Ήμαρτον…

Μη σηκωθείς ποτέ όταν σε προστάξουν.

Καμία ένδειξη σεβασμού σε κτήνη που… εγείρουν την παλάμη ορθάνοιχτη και χαιρετούν ναζιστικά.

Σεβασμός ουδείς για ανθρωπόμορφα τέρατα που απολαμβάνουν όρθια να ποδοπατούν

και να λυγίζουν τις ήδη ταπεινωμένες απ’ τη ζωή μειονότητες.

Γιατί αυτός είν’ ο σκοπός. Θα σηκωθείς για λίγο, ώσπου να σε ρημάξουν χάμω.

Όρθιος κανείς για χάρη όσων αφ’ υψηλού κοιτάζουν και διατάζουν τους υπόλοιπους,

θεωρώντας τους εαυτούς τους ανώτερους.

Προς θεού ή μάλλον… προς διαβόλου,

μη σηκωθείς μπροστά σ’ αυτούς που ενσαρκώνουν το διάβολο τον ίδιο.

Που ο χρυσός στο έλεός τους πλέον μοιάζει το πιο φθηνό και ψεύτικο μέταλλο.

Που η αυγή εξαιτίας τους ετράπη εις άτακτον φυγήν

και καθίζησε στη θέση της το σκότος υπό τη σκιά της σβάστικας.

Μπροστά σ’ αυτούς τους ζοφερούς εγκληματίες των καιρών μας,

μη σηκωθείς ποτέ.

Μονάχα το πνεύμα σου ύψωσε όσο ψηλότερα μπορείς.

Έννοια σου κι εκείνο θα σκεπάσει το «πατριωτικό» τους ανάστημα.

Όπλο σου θα ‘ναι αυτό και πίστεψέ με,

είναι το ισχυρότερο.

Κι ασπίδα; Ασπίδα, φτωχέ μου λαέ, θα ‘ναι τα κάγκελα

που σε προστατεύουν πλέον από εκείνους που αυτοσκοπό είχαν να χωρίσουνε την πλάση σε φυλές.

Το μόνο που κατάφεραν είναι να ξε-χωρίσουν μόνοι τους και ήρθε η ώρα να πληρώσουν.

Εμείς εδώ, ελεύθεροι ψυχή τε και σώματι, είμαστε όλοι ΕΝΑ, ΕΝΑντίον τους.

Καθιστοί στο πέρασμά τους, μα με το ανάστημα πιο ορθωμένο από ποτέ!

©Typologos.com 2022