Δε δημιουργήθηκες, για να σε καταλαβαίνω
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Το γεγονός πως δε σε καταλαβαίνω πάντα, αυτό με κάνει να σε αγαπάω περισσότερο.
Δε δημιουργήθηκες για να σε καταλαβαίνω, αλλά για να σε αγαπάω. Και αν καμιά φορά απορώ το πόσο γρήγορα αλλάζεις, αμέσως μετά σκέφτομαι πως δε θα ήθελα να είσαι σε τίποτα διαφορετική. Πως σε αγαπάω, επειδή είσαι δύσκολη, επειδή προσπαθώ κάθε μέρα να σε καταλάβω και καταλήγω να σε μαθαίνω από την αρχή.
Πλέον μπορώ να διαβάζω αυτά που κρύβουν τα μάτια σου: Διότι αγάπη είναι να ακούς τον άλλον, όταν είναι σιωπηλός και να αισθάνεσαι αυτά που κρύβει μέσα του.
Τα μάτια σου
Τα μάτια σου είναι θάλασσες ατελείωτες, τα χέρια σου είναι σαν κάστρα οχυρωμένα που σαν με κλείνουν κάθε φόβος διαγράφεται από μέσα μου. Κι αν σκληρή θέλεις να δείχνεις, το ξέρω, πως την ευαισθησία σου θέλεις να τη δείχνεις.
Ακόμα κι όταν είσαι κουρασμένη, προσπαθώ να σε αγαπάω περισσότερο. Και όταν τα δάχτυλά μου, χάνονται μέσα στα μαλλιά σου και τα ανακατεύουν, αισθάνομαι πως όλη σου η νευρικότητα φεύγει.
Μια ημέρα και μια περιπέτεια
Και τις στιγμές εκείνες που θυμώνεις, σε αγαπάω ακόμα περισσότερο. Και θέλω να σε αγκαλιάσω, διότι αισθάνομαι πως να χαλαρώσεις, προσπαθείς και τα άγχη, καθώς κι οι έγνοιες δε σε αφήνουν.
Το να σε αγαπάω είναι πολύ δύσκολο, αλλά κι υπέροχο. Κάθε ημέρα μαζί σου, είναι μία περιπέτεια με μεγαλύτερο ρίσκο απ’ ένα σαφάρι στην Αφρική, με περισσότερη χαρά από οποιαδήποτε κοινωνική, οικονομική ή επαγγελματική καταξίωση.
Σε μαθαίνω κάθε ημέρα
από την αρχή
Και όταν από ανήσυχο ύπνο ξυπνάς, θέλω να σε αγκαλιάζω, και όταν χαίρεσαι, να γίνεσαι πουλί μέσα στην αγκαλιά μου και να κάνεις την καρδιά μου, να φτερουγίζει.
Δε δημιουργήθηκες για να σε αποκρυπτογραφήσω. Αλλά, για να σε μαθαίνω κάθε ημέρα από την αρχή και να σε αγαπάω περισσότερο με την κάθε ημέρα, που μας αφήνει πίσω μας.
©Typologos.com 2022